This study answered the questions of how master's mathematics teachers describe the relationship between brain-based learning and the teaching approach that they have been trained in and how they use it in the design of lesson plans. The participants of this study were composed of three mathematics teachers. A case study, one of the qualitative study methods, was used. The study endured 14 weeks. Data were collected through document analysis, semi-structured interviews, and group interviews. Content analysis was used to evaluate the data. According to the findings, it was understood that the teachers described their lessons in three themes the structure and parts of the brain, mental activities of the brain, and activities that activate the brain. It has been noticed in the explanations that teachers pay more attention to the factors that activate the brain in the process of designing their lessons. In particular, it was understood that students paid more attention to their prior knowledge, associating their knowledge with daily life and their motivations. However, they did not tend to consider individual differences positively in designing their lessons. It has been observed that teachers were undecided about taking their students' physiological needs into account in their lessons. It is clear that the teachers with different lengths of experience drew attention to the similar features of the active use of the brain in mathematics education and incorporated them into their lesson plans. The results provided insight that the brain-based education approach in the mathematics teaching program could be beneficial for the teachers’ education. Therefore, it is recommended to disseminate brain-based education training for teachers
Eğitim nörobilimi, eğitim ve nörobilim arasında ilişki kurmayı, bilgiyi transfer etmeyi, sonuç olarak üretilen bilgilerin işlevsel olarak kullanılmasına imkân sağlamaktadır Eğitimcilerden beynin öğrenme yollarının farkında olması ve öğrencilerinin öğretimiyle bütünleştirmesi beklenmektedir. Bu çalışmada yüksek lisans yapan matematik öğretmenlerinin, eğitimini aldıkları beyin temelli öğrenme ve öğretme yaklaşımının matematik eğitimiyle olan ilişkisini nasıl betimledikleri ve bunu ders planının tasarlanmasında nasıl kullandıkları sorularına cevap aranmaya çalışılmıştır. Araştırmanın katılımcılarını üç matematik öğretmeni oluşturmuştur. Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden durum çalışması kullanılmış ve bütüncül tekli durum çalışması olarak desenlenmiştir. Bu desende çalışılan durum “beyin temeli öğrenme ve öğretme eğitiminin matematik öğretiminde kullanılması” olarak değerlendirilmiştir. Derse ilişkin algıları ortaya çıkarılan matematik öğretmeleri birer analiz birimi olarak ele alınmıştır. Çalışmadan elde edilen sonuçların matematik öğretmeni eğitimiyle ilgili alan yazına katkıda bulunması amaçlanmıştır. Çalışma 14 hafta sürmüştür. Veriler dokümanlar analizi, yarı-yapılandırılmış mülakat ve grup mülakatı yoluyla toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde içerik analizi kullanılmıştır. Araştırmanın bulgularına göre öğretmenlerin beynin yapısı ve bölümleri, beynin zihinsel faaliyetleri ve beyni aktif kılan etkinlikler olarak üç temada derslerini betimledikleri anlaşılmıştır. Öğretmenlerin derslerini tasarlama sürecinde beyni aktif kılan etmenleri daha fazla dikkate aldıkları açıklamalarında fark edilmiştir. Özellikle öğrencilerin ön bilgilerini, bilgilerini günlük yaşamla ilişkilendirmelerini ve motivasyonlarına daha fazla dikkat ettikleri ancak bireysel farklılıklara ders tasarlamada çok olumlu bakmadıkları anlaşılmıştır. Fizyolojik ihtiyaçları karşılamayı ise derslerine yansıtmada kararsız oldukları gözlenmiştir. Farklı deneyimlere sahip öğretmenlerin aldıkları eğitimle, matematik eğitiminde beynin aktif kullanılmasına ilişkin benzer özelliklere dikkat çektikleri ve ders planlarında yer verdikleri anlaşılmaktadır. Bulgular matematik öğretmenliği programında beyin temelli öğrenme ve öğretme yaklaşımının öğretmenlerin eğitimlerine faydalı olabileceği hakkına fikir vermektedir. Bu bağlamda öğretmenlere yönelik eğitimlerin yaygınlaştırılması önerilmektedir.
Bozdağ, İ. (2015). Orta öğretim geometri öğretiminde beyin temelli öğrenme yaklaşımının öğrencilerin derse yönelik tutumlarına ve akademik başarısına etkisi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Bozyokuş, H. , Güler, H. K. , Tapan, M. & Ezentaş, R. (2016). Gotik eserlerde matematik: Üçlü yonca örneği. Uluslararası İnsan ve Sanat Araştırmaları Dergisi.1 (1), 35-39.
Caine, R. N., & Caine G. (1991). Making connections: Teaching and curriculum development. Alexandria, Virginia: Assocation for Supervision and Curriculum Development.
Caine, R. N., & Caine, G. (1990). Understanding a brain-based approach to learning and teaching. Educational Leadership, 48(2), 66-70.
Cresswell, J. W. (2020). Eğitim araştırmaları, nicel ve nitel Araştırmanın planlanması, yürütülmesi ve değerlendirilmesi. [Educational Research: Planning, conducting, and evaluationg quantitative and qualitative research] (4.th edition). (H. Ekşi Ed.). Edam. (2012)
Çakmak, Z., Akgün, İ. H. ve Salur, M. (2022). Beyin temelli öğrenme ile ilgili akademik çalışmaların incelenmesi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi. 11(4), 1766-1784.
Çepni, S. (2021). Araştırma ve Proje Çalışmalarına Giriş (9. Baskı).
De Smedt, B., & Grabner, R. H. (2016). De Smedt, B., & Grabner, R. H. (2016). Potential applications of cognitive neuroscience to mathematics education. Zdm, 48(3),249-253.
Dubinsky, J. M., Guzey, S.S., Schwartz, M.S. Roehrig, G. MacNabb, C., Schmied, A., Hinesley, V., Hoelscher, M., Michlin, M. Schmitt, L., Ellinson, C., Chang, Z., Cooper, J. L. (2019). Contributions of Neuroscience Knowledge to Teachers and Their Practice. The Neuroscientist. 25(5), 394-407. doi:10.1177/1073858419835447
Dubinsky, J. M. (2010). Neuroscience education for prekindergarten-12 teachers. The Journal of Neuroscience, 30(24), 8057-8060.
Dündar-Coecke, S. (2021). Nöromodülasyon: Eğitim ve nörobilim kavşağından geleceğe bakış. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 19(1), 542-567. https://doi.org/10.37217/tebd.868102
Edelenbosch, R., Kupper, F., Krabbendam, L., & Broerse, J. E. (2015). Brain‐based learning and educational neuroscience: Boundary work. Mind, Brain, and Education, 9(1), 40-49.
Herrmann, N. (2003). İş Yaşamında Bütünsel Beyin. İstanbul: Hayat Yayıncılık İletişim Hizmetleri.
Koçak, G. (2020). Beyin araştırmalarının eğitim yansımaları: Matematik ile görüntüleme çalışmaları. Yeditepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 11, 1-16.
Kaufman, E. K. Robinson, J. S., Bellah, K. A., Akers, C., Haase-Wittler, P., & Martindale, L. (2008). Engaging students with brain-based learning. ACTEonline. Retrieved September, 2, 2011.
MEB (2018). Fen Bilimleri Dersi Öğretim Programı. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı Basımevi.
Patton, M. Q. (2014). Nitel Araştırma ve Değerlendirme Yöntemleri (Çev. Mesuh Bütün, Selçuk Beşir Demir). (3. Baskıdan Çeviri). Ankara: Pegem Akademi.
MEB. (2018). İlköğretim Matematik Dersi Öğretim Programı. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı Basımevi.
Palavan Ö & Demir, H. (2017) Sınıf öğretmenlerinin beyin temelli öğrenmeye yöneliik görüşleri. Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 5(8), 99-132)
Polat, M. (2014). Beyin temelli öğrenmenin açılımı nedir? Eğitim Ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 3(2), 265-274.
Saban, A., & Ersoy, A. (2016). Eğitimde Nitel Araştırma Desenleri, (1. Baskı) Ankara: Anı Yayınları.
Sadık, S. (2013). Beyin temelli öğrenme kuramına dayalı matematik eğitiminin tutum üzerine etkisi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Thomas, G. (2012). How To Do Your Case Study. A Guide For Students& Researchers. London: Sage Publications Ltd.
Özkara, Ö. Ü. B. Ö. (2020). Okul Öncesi Öğretmenlerinin Beyin Temelli Öğrenmeye Yönelik Görüşleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 28(5), 2136-2147.
Yin, R.K. (2009). Case Study Research Design and Methods (4th Edition). Applied Social Research Method Series, V.5. London: Sage Publications Ltd.
